Waarschijnlijk denken een hele hoop mensen: wat bezielt haar dat ze altijd met die baby rondzeult, daar heb je toch een bed/box/kinderwagen voor..?
Toch vraagt niemand me waarom. Dus hierbij een uitleg waarom ik mijn baby veel draag.
Stel je voor, je zit in een buik. Daar heb je eigenlijk altijd gezeten. Het is er warm, veilig en vertrouwd. Dan komt er een dag dat je met veel geweld uit die buik komt, want laten we eerlijk wezen, het moet een benauwde toestand zijn voor de baby in kwestie. Het enige wat nog vertrouwd is, is de geur en warmte van je moeder. Voor de baby is het het prettigst als hij na die hele toestand bij zijn moeder op adem kan komen, en kan wennen aan zijn nieuwe leven en alles wat daarbij komt kijken.
Het lijkt mij dus niet prettig voor het kind om gelijk bij de moeder te worden weggehaald, gewassen, gewogen en als dat klaar is uiteindelijk in bedje alleen te worden gelegd. Want zou gaat het vaak na een geboorte. En zo blijft het ook vaak. Waarom huilt een baby? Omdat hij honger-warm-koud-vieze luier heeft. Heeft hij dit allemaal niet? Dan gaat hij gewoon zijn bedje in. Alleen.
Bij ons niet 😀 Toen Morrison geboren werd heeft hij lekker een paar uur, huid-op-huid, bij mij gelegen en mensenmelk gedronken ( Nou geoefend in ieder geval). Daarna werd hij pas aangekleed, en pas daaaagen later ging hij in bad, zodat dat niet teveel energie zou kosten voor hem.
Een eigen bed heeft hij niet. Nou de co-sleeper van zijn zus staat in de hoek, maar daar slaapt Morrison niet. Die slaapt lekker tussen papa en mama in. Lekker warm, veilig en met mensenmelk binnen handbereik.
En als we wakker zijn, zit hij vaak bij mij in de doek. Of de wompat waar hij een maand in past. Om op de vraag waarom terug te komen, omdat een baby nog een behoefte heeft naast eten-warmte-schone luier. Dat is lichaamscontact. Huid op huid. Moeder ( en vader) liefde.
Uit instinct huilt hij als hij ergens alleen wordt gelegd, omdat dat niet veilig voelt.
De mens is van nature een draagling, wat inhoudt dat de moeder het kind bij zich houdt en draagt. We leven niet meer in de prehistorie, dat weet ik. En er bestaan nu kinderwagens, dat weet ik ook. Ik heb er zelfs een, een duo wagen, best leuk.
Maar ík vind dat als je vanuit het kind kijkt, dat best eng/ onprettig kan zijn. Vooral als het kind de ouder niet kan zien vanuit de wagen. Je wordt maar rondgereden, ziet allemaal nieuwe dingen. Kan best overweldigend zijn, dus dichtbij paps of mams is dat een stuk fijner! Het versterkt ook de band tussen ouder en kind, en leert elkaar zo goed kennen!
Ik wil niet zeggen dat als je je kind niet draagt, maar in een kinderwagen legt, je een slechte ouder bent en je geen hechte band krijgt met je kind hoor. Ik denk alleen wel dat je kind dragen, voeden en samen slapen bijdraagt aan een nóg betere band 😀
Morrison's closet 